Walging in zijn eenvoudigste vorm is wat je voelt als je bedorven voedsel of vieze geuren ruikt. Walging heeft een primitieve functie om ons te helpen weg te blijven van voedsel, planten en afval dat giftig is of op een andere manier niet goed voor ons. In een meer geavanceerde sociale vorm helpt walging en de neef ervan, minachting, ons om anderen duidelijk te maken dat zij de basisbehoeften en -waarden van de groep hebben geschonden. Walging en verachting in de samenleving kunnen ontstaan tegen groepen of individuen waarvan wordt aangenomen dat zij belangrijke normen schenden. Walging en verachting in kleinere groepen, zoals binnen een echtpaar, komen vaak voor als de partner geen aandacht meer schenkt aan gemeenschappelijke waarden en normen.
Walging wordt vaak ervaren als het zich willen ontdoen van iets of iemand. De gezichtsuitdrukking lijkt alsof de persoon een vieze geur ervaart. In zijn meest intense vorm is de ervaring van walging misselijkheid, en in een mildere betekenis is het een ervaring van zich willen afwenden en ongenoegen tonen.
De meest elementaire behoefte bij walging en verachting is zichzelf te beschermen tegen ziekten en dingen die gevaarlijk zijn voor zichzelf of de kudde. In een meer geavanceerde zin is de behoefte om zich te beschermen tegen iets dat een bedreiging vormt voor de eigen waarden, of tegen iets dat de groep bedreigt.
Walging kan ook heel problematisch zijn. Mensen die misbruik, pesterijen of verwaarlozing hebben meegemaakt, kunnen afkeer tegen zichzelf ervaren, soms in die mate dat ze zichzelf schade toebrengen. Anderen kunnen deze afkeer of poging naar buiten keren en zijn dan voortdurend op zoek naar vijanden of bedreigingen voor de groep of de gemeenschap. In dergelijke gevallen is het probleem er vaak een van een combinatie van moeilijke emoties.